Од ден за ден живото изминува а најлошото време допрва наидува.
Мојот живот е статичен со можности ограничен а сепак не е различен.
Знам дека сум клошар и немам многу да трошам но јас имам срце и душа
и правам музика за секој да ја слуша.Градов тоне во мрак не продира ниту еден сончев зрак.
Од ден за ден трагедија, животов е мизерија, ме фајча хистерија и не можам да гледам.
Но не можам ни со раце скрстени да седам.Но што можам сторам јас?!
Никој не го слуша мојот ебен глас.Се молам за спас а се околу мене е како санта мраз
од 2 тони секој ден нова солза се рони.На тој шо му сметам нека се гони.
Грижи милиони полош живот не може да се сони.Која е целта на мојот живот?Да трпам болка
и да живеам диво.Околу мене се е обоено во сиво.Се навикнав на живот на ниско ниво.
Но да знаеш дека не ми е криво.Станав цврст и на сите срајна шо ми се случуваат научив
да кревам среден прст.За што се борел Тито?!За живот исполнет со мито и корупција
Во секој момент спремен сум на ерупција.......Текстов е сеуште во изработка!!! Peacee!!

Не вреди да се коментира или нешто др е работава???:S:S

ако е уште во изработка, изработи го па постирај. макар да мене некако не ме фаќа око...мислам дека ако смениш тема ќе звучи малку посвежо. на 99% од луѓево овде што ги оставаат своите први текстови се на оваа тема. дајте нешто ново. јасно ни е кој од нас што осеќа за таа тема, респектирана е, ама мислам дека е стара.
ете искрено коментарче брат
почит
мир!